Zalążki

Cześć :)
Wczoraj robiłam centralne porządki, wysprzątałam każdy kącik, wyrzuciłam połowę rzeczy, które nie wiem dlaczego zalegały w moich szufladach. Przeglądając różne śmieci i szpargały znalazłam zalążki mojej pierwszej chęci do pisania. Nieźle się uśmiałam czytając teksty, napisane w czasach 4/5 klasy podstawówki, pełnych błędów ortograficznych i bez logiki zdań. Niektóre znalazły się między "dialogami", które posyłałam sobie z koleżanką pisząc z nią na tej kartce na lekcji. Przedstawię wam kilka w tym jednym poście, nic w nich nie zmienię, pewnie się też uśmiejecie :D Haha ;*

Piosenki:

       "Księga"                                                                                    "Z bratem"

1. Uwierzyłam miłości,                                                 1.Usiadłam raz sobie z bratem na ziemi 

uwierzyłam nadziei                                                           i układałam wieżę z klocków lego.

i nic już tego nie zmieni.                                                       Choć zaczęłam się martwić,

Lecz istnieje to coś,                                                              On ciągle robi to, co chce.

co jest najpiękniejsze, to: 

                                                                                                            Ref.

Ref. Księga życia - od wieków istnieje,                              Chodź, chodź usiądź z bratem,

lecz kiedyś w końcu zamyka się.                                          Chodź, zatańczymy razem,

Każdy z nas ma swoją i nie zna jej,                                         Chodź, wszyscy razem.

bo klucz tajemnicą jest.

                                                                                             2.I tak sobie siedzieliśmy.

2.Wejściem do naszego serca                                             "Kiedy w końcu pora spać?"

są drzwi, z ogromnym zamkiem,                                           - zapytał mnie jeden brat,

otworzysz go tylko miłością.                                                      bo drugi już spał.

3.Ta droga otwiera życie twe,                                                3.Usiedliśmy przy kominku,

zaczyna i kończy ona się.                                                         bracik tulił się w kąciku.

Weź w garść swoje życie,                                                       Więc idziemy do ogniska,

bo takie krótkie ono jest.                                                         A tam palą się pastwiska.

4.Bóg dał ci ten dar,                                                            4.Więc idziemy wszyscy razem,

dar życia na tej ziemi,                                                           razem z naszym pięknym bratem.

wykorzystaj go,                                                                     Który w ręce trzyma szlałch.

bo na pewno skończy się kiedyś on.                                          Zgasiliśmy cały las.

5. Księga życia tajemnice zna,

nasz los w swych dłoniach ma.

A miłość na wszystko odpowiedź da.

Tę "Księgę" napisałam chyba po śmierci Jana Pawła II, po jego pogrzebie, tak mi świta, że mnie 'natchnęła' chwila gdy księga zamknęła się na trumnie zmarłego Papieża, to miałam w tedy 9 lat. Drugą nawet nie pamiętam, ale mam z niej taką bekę (LOL!). 

Jeszcze wam pokażę taki wierszyk, który znalazł się na odwrocie jakiegoś dyktanda, (podpisane na 2.gimnazjum) między bzdurkami, jakie pisałam sobie na lekcji z koleżanką z nudów.

(bez tytułu)

Serce jest klamką,

drzwiami bez szyb,

Zamkiem, który wszyscy chcą otworzyć.

Kto się dowie?

Kto pierwszy załapie,

Temu serce umysł zdrapie.

A w odpowiedzi na to dostałam bardziej twórczy komentarz:

Takich staroci mam dużo więcej. Z niektórych naprawdę się tak idzie uśmiać. Tak samo jak teraz, patrząc na wygłupy z dziecięcych lat śmieję się sama z siebie, ale przynajmniej jest co wspominać.

Jakieś pytania/uwagi/chcecie więcej, czy może to głupi pomysł, by to pokazywać? :D

Pozdrawim :***